8. Ποσοτική Υπολογιστική Τομογραφία (QCT)
Η ακρίβεια για τις μετρήσεις BMD του σπογγώδους οστού με απλή CT είναι λιγώτερο ακριβής από το QCT το οποίο βασίζεται σε 2D τομές, το οποίο είναι συγκρίσιμο με αυτό της DΕXA. Στη σπονδυλική στήλη, το QCT παρέχει μια ογκομετρική μέτρηση BMD του σπογγώδους σπονδυλικού οστού μεμονωμένα. Αυτό μπορεί να έχει το πλεονέκτημα της ανώτερης ευαισθησίας λόγω του υψηλότερου ρυθμού εναλλαγής του δοκιδωτού οστού (Adams J.E. Eur J Radiol. 2009: doi.org/10.1016/j.ejrad.2009.04.074) και μπορεί επίσης να αποφύγει την μέτρηση της στένωσης του διαστήματος της άρθρωσης, των οστεόφυτων, της ασβεστοποίησης της αορτής και άλλης εξωοστικής ασβεστοποίησης η οποία μπορεί να αυξήσει τεχνητά την BMD της σπονδυλικής στήλης με μέτρηση DΕXA μέτρηση (Yu E.W., et al. J Bone Miner Res. 2012:doi: 10.1002/jbmr.506).
Για να διευκολυνθεί η ερμηνεία των αποτελεσμάτων της QCT της σπονδυλικής στήλης, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ακτινολογίας δημοσίευσε το 2008 και το 2013 οδηγίες για την απόδοση του QCT (American College of Radiology: Reston, V.A., 2013: doi.org/10.1016/j.jot.2015.08.006).
Με βάση αυτές τις οδηγίες, οι ογκομετρικές δοκιδωτικές τιμές BMD από 120 mg/cm3 έως 80 mg/cm3 ορίζονται ως οστεοπενία και τιμές BMD μικρότερες από 80 mg/cm3 ως Οστεοπόρωση.
Συμπερασματικά, υπάρχει ένας αριθμός ενδείξεων για απεικόνιση αξονικής τομογραφίας για τις οποίες υπάρχει μεγάλη επικάλυψη μεταξύ της ανάγκης για αξονική τομογραφία και ενός ασθενούς που έχει παράγοντες κινδύνου για Οστεοπόρωση. Χρησιμοποιώντας την μεθοδολογία QCT η οποία βασίζεται στον όγκο αντί των παλαιότερων πρωτοκόλλων μιας τομής, μπορεί επίσης να γίνει χρήση αυτών των εικόνων CT για μέτρηση BMD με QCT (Kopperdahl D.L., et al. 2014:doi: 10.1002/jbmr.2069).
Αυτή η διπλή χρήση εικόνων CT θα μπορούσε να αυξήσει τα ποσοστά για τον εντοπισμό ατόμων με υψηλό κίνδυνο κατάγματος ή, εναλλακτικά, να αποκλείσει την ανάγκη για εξέταση DΕXA σε ορισμένα άτομα.