Τελικά καταφέραμε, να μην είμαστε σίγουροι, εάν η βιταμίνη D και το ασβέστιο είναι χρήσιμα στον οργανισμό!
Δρ Αχιλ. Ε. Γεωργιάδης. Ρευματολόγος, (www.myoskeletiko.com).
Είναι ακατανόητη η επιμονή κάποιων συναδέλφων από διάφορες χώρες του κόσμου, να εκτελούν κλινικές μελέτες ή να παρουσιάζουν αποτελέσματα μετα-αναλύσεων μελετών από τις μεγάλες δικτυακές βάσεις δεδομένων, οι οποίες να αποδεικνύουν ότι τόσο το ασβέστιο όσο και η βιταμίνη D, όταν χορηγούνται σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, σε μικρές, μέτριες ή μεγάλες δόσεις, άλλες φορές βελτιώνουν την οστική μάζα, άλλες φορές μειώνουν την οστική μάζα και άλλες τέλος φορές δεν έχουν καμμία επίδραση στην οστική μάζα.
Με αυτό τον τρόπο, επωφελούνται τα ΜΜΕ και άλλες φορές γράφουν κατά του ασβεστίου και της βιταμίνης D και άλλες φορές υπέρ, ανάλογα με τα δημοσιευμένα αποτελέσματα, με αποτέλεσμα να δημιουργέιται ένα χάος στις απόψεις των ασθενών και να αντιμετωπίζουμε καθημερινά σαν γιατροί, ασθενείς που δεν συμμορφώνονται με τις θεραπείες που τους προτείνουμε και για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν και απόλυτο δίκαιο.
Από την άλλη πλευρά, οι επίσημοι φορείς, αμερικάνικοι και ευρωπαϊκοί συμμετέχουν σε αυτό το χάος δημοσιεύοντας, καθε φορά που αμφισβητείται η χρησιμότητα του ασβεστίου και της βιταμίνης D για την υγεία του σκελετού, πάντα θετικές εργασίες, υπερτονίζοντας για την αποτελεσματικότητά τους.
Πιστεύω μια βασική άποψη πρέπει να γίνει κατανοητή στον απλό γιατρό αλλά και στον κάθε ασθενή: τόσο το ασβέστιο όσο και η βιταμίνη D πρέπει να αναπληρώνονται μόνον όταν λείπουν από τον οργανισμό για διάφορες αιτίες. Τρόποι για να διαπιστώσουμε τι ακριβώς συμβαίνει υπάρχουν, αρκεί να τους εφαρμόσουμε σε κάθε περίπτωση. Η χορήγησή τους, χωρίς συγκεκριμένη αιτία, είναι σίγουρα άχρηστη και μερικές φορές ίσως και επιζήμια.
Επομένως το να παίρνεις 10.000 ασθενείς και να χορηγείς βιταμίνη D ή και ασβέστιο και μετά από 1, 2 ή 3 χρόνια να μετράς την οστική μάζα για να δεις εάν έχει μεταβληθεί θετικά, καθόλου ή αρνητικά είναι μια εντυπωσιακή και πανάκριβη κλινική μελέτη αλλά μάλλον άσκοπη. Ο λόγος είναι απλός, μέσα στους 10.000 ασθενείς υπάρχουν αυτοί οι οποίοι έχουν επαρκή επίπεδα βιταμίνης D ή και ασβεστίου καθόλη τη διάρκεια της μελέτης, άρα το να χορηγείς παραπάνω δεν προσθέτεις τίποτε στο τελικό αποτέλεσμα, υπάρχουν αυτοί που δεν έχουν επαρκή επίπεδα και σε 3 χρόνια πιθανόν να έχουν θετικό αποτέλεσμα και τέλος υπάρχουν και αυτοί που στη διάρκεια των τριών χρόνων, έχουν για διάφορους λόγους, μεταβλητά επίπεδα με αποτέλεσμα να έχουν και ασαφή αποτελέσματα. Ανάλογα λοιπόν με το ποσοστό των ασθενών που ανήκουν σε κάποια από τις τρείς παραπάνω ομάδες, η μελέτη μας θα ειναι θετική, αρνητική ή ασαφής για την χρησιμότητα του ασβεστίου και της βιταμίνης D στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Επιπροσθέτως μην ξεχνάμε ότι έχουν μετρηθεί και 33 ακόμη αίτια που μπορούν να επηρεάσουν την οστική μάζα στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες πλην της εμμηνόπαυσης τα οποία συνήθως δεν συνυπολογίζονται.
Θα έλεγα κλείνοντας ότι καλόν είναι να μάθουμε να αξιολογούμε και να θεραπεύουμε τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, σαν μονάδα, στηριζόμενοι στο προσωπικό ιστορικό του, κλινικό και εργαστηριακό.
Πρέπει τελικά όλοι να κατανοήσουμε, γιατροί και ασθενείς, ότι «Ο άρρωστος άνθρωπος είναι κάτι διαφορετικό από ένα χαλασμένο μηχάνημα»!
Πηγές : Πάρα πολλές στο διαδίκτυο. Ανάλογα πως θα θέσετε την ερώτηση έχετε και το ανάλογο αποτέλεσμα