Μια καινούργια αιτιολογία των καταγμάτων κόπωσης (stress fractures)!
Αντ. Κρόκος. Ορθοπεδικός, (krokos1@hotmail.com)
Σε αντίθεση με τα συνήθη κατάγματα, σαν κατάγματα κόπωσης (stress fracture) χαρακτηρίζουμε ένα ατελές κάταγμα, οφειλόμενο σε χρόνια κόπωση του οστού, που προκαλείται κατόπιν συσσωρευμένης, εργώδους και επαναλαμβανόμενης μηχανικής φόρτισης ή/και αδυναμία αυτού λόγω διαφόρων άλλων παραγόντων. Απαντάται συχνότερα σε αθλητές και νεοσύλλεκτους, με κύρια εντόπιση την κνήμη και τα μετατάρσια. Το κάταγμα συνήθως δεν προκύπτει από μια διακριτή κάκωση. Η μυϊκή κόπωση φαίνεται να διαδραματίζει κάποιον ρόλο στην παθογένειά τους. Στην ουσία πρόκειται για πλημμελή οστική ανακατασκευή (bone remodeling), κατόπιν βλάβης στην αρχιτεκτονική του οστού λόγω επανειλημμένων καταπονήσεων (τραυματισμών) σε αυτή την περιοχή.
Ο καθηγητής J.Α Gallagher (Παν. Derby, Ανατομίας-Κυτταρικής Βιολογίας) και η ομάδα του, βασιζόμενοι σε νέες και παλαιότερες εργαστηριακές έρευνες των ιδίων, έθεσαν ως στόχο την αξιολόγηση της συμβολής ενός συγκεκριμένου γονιδίου (P2X7R) σε δύο ομάδες εθελοντών - νεοσύλλεκτοι στρατιώτες και αθλητές υψηλού επιπέδου- με κατάγματα κόπωσης.
Απέδειξαν ότι η παρουσία δύο συγκεκριμένων μεταλλάξεων σε αυτό το γονίδιο σχετίζονταν με:
Α) Κατάγματα κόπωσης σε υγιή, ασκούμενα άτομα,
Β) Χαμηλή οστική πυκνότητα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης συνδυαζόμενη με προοδευτικά αυξανόμενη οστική απώλεια σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και
Γ) τους πουρινεργικούς υποδοχείς που εκφράζονται στα οστικά κύτταρα από το συγκεκριμένο γονίδιο και ρυθμίζουν την ανταπόκριση του οστού στην μηχανική φόρτιση.
Τα ευρήματα αυτά είναι τα πρώτα που αποδεικνύουν συσχέτιση μεταξύ κατάγματος κόπωσης και γονιδιακού υποστρώματος.
Η γενετική προδιάθεση και η κατανόηση των προδιαθεσικών παραγόντων για την εμφάνιση ενός stress fracture παραμένει ένα σχετικά νέο πεδίο έρευνας. Απαιτούνται και άλλες μελέτες σε έναν ποσοτικά μεγαλύτερο δειγματοληπτικό πληθυσμό για να εξηγήσουν τους εμπλεκόμενους μηχανισμούς, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη μέτρων πρόληψης και κατάλληλης θεραπείας.
Πηγή = Ian Varley, Julie P. Greeves, Craig Sale, Eitan Friedman, Daniel S. Moran, Ran Yanovich, Peter J. Wilson, Alison Gartland, David C. Hughes, Trent Stellingwerff, Craig Ranson, William D. Fraser, James A. Gallagher.Functional polymorphisms in the P2X7 receptor gene are associated with stress fracture injury. Purinergic Signalling, 2016; DOI: 10.1007/s11302-016-9495-6