Η υποκλινική δυσλειτουργία του θυρεοειδούς και η συσχέτιση της με το κάταγμα του ισχίου και την οστική πυκνότητα στους ηλικιωμένους.
Σ. Δικαίου, Ρευματολόγος, (stavrouladikeou@windowslive.com).
Στην πρόσφατη online έκδοση του περιοδικού Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism δημοσιεύτηκε άρθρο με τον παραπάνω τίτλο. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι η υποκλινική δυσλειτουργία του θυρεοειδούς είναι συχνή στους ηλικιωμένους, όμως είναι ασαφής η σχέση της με το κάταγμα του ισχίου και την οστική πυκνότητα (bone mineral density-BMD).
Το αντικείμενο της μελέτης ήταν να εξετασθεί η σχέση μεταξύ του ενδογενούς υποκλινικού υπερ- και υπο-θυρεοειδισμού και του κατάγματος του ισχίου και της BMD στους ηλικιωμένους.
Ο κλινικός υπερθυρεοειδισμός και ο κλινικός υποθυρεοειδισμός έχουν συσχετιστεί με οστεοπόρωση και στους άνδρες και στις γυναίκες. Στην υποκλινική όμως δυσλειτουργία του θυρεοειδούς, στην οποία τα επίπεδα της TSH διαφοροποιούνται ενώ τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών κυμαίνονται εντός των φυσιολογικών τιμών, δεν είναι σαφές εάν υπάρχει αρνητική επίδραση στο οστό. Το εύρημα από άλλες μελέτες ότι η TSH δρά άμεσα στο οστό οδηγεί στην ιδέα ότι πιθανόν η υποκλινική δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αποτελεί παράγοντα κινδύνου για χαμηλή οστική πυκνότητα και κάταγμα. Υποκλινική δυσλειτουργία του θυρεοειδούς συμβαίνει περίπου στο 16% των ατόμων ηλικίας πάνω από 65 ετών και έχει δειχθεί επίσης ότι η TSH αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας.
Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από την Cardiovascular Health Study (CHS), η οποία είναι μία μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη ατόμων άνω των 65 ετών. Ο συνολικός αριθμός των ατόμων που έλαβαν μέρος ήταν 4936 και κανείς δεν έπαιρνε θυρεοειδικές ορμόνες. Ταξινομήθηκαν σε τρείς ομάδες ανάλογα με το TSH : 1) υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός, 2) υποκλινικός υποθυρεοειδισμός και 3) ευθυρεοειδισμός. Σε όλες τις ομάδες έγινε ανάλυση των περιπτώσεων καταγμάτων ισχίου σε μια περίοδο follow-up κατά μέσο όρο 12 ετών. Επίσης έγινε cross-sectional ανάλυση του θυρεοειδικού status και της BMD σε 1317 συμμετέχοντες οι οποίοι είχαν κάνει DEXA (Dual Energy X Ray absorptiometry scan).
Αποτελέσματα.
Δεν βρέθηκε καμία συσχέτιση μεταξύ του υποκλινικού υποθυρεοειδισμού και των περιπτώσεων καταγμάτων ισχίου σε σύγκριση με τον ευθυρεοειδισμό είτε στις γυναίκες είτε στους άνδρες. Ομοίως δεν βρέθηκε καμία συσχέτιση μεταξύ υποκλινικού υπερθυρεοειδισμού και καταγμάτων ισχίου και στα δύο φύλα. Επίσης δεν βρέθηκε καμία συσχέτιση μεταξύ της υποκλινικής θυρεοειδικής δυσλειτουργίας και της BMD στην ΟΜΣΣ, στον αυχένα του μηριαίου και στο total hip.
Συμπερασματικά, οι συγγραφείς της παραπάνω μελέτης λόγω των ευρημάτων τους συνιστούν να μην θεραπεύεται η υποκλινική θυρεοειδική δυσλειτουργία για την προστασία της υγείας των οστών ή την πρόληψη των καταγμάτων. Σημειώνουν όμως, ότι χρειάζονται επιπλέον δεδομένα για να βελτιώσουν την ακρίβεια των υπολογισμών τους για τον υποκλινικό υπερθυρεοειδισμό στους άνδρες γιατί σε αυτή τη μελέτη ο αριθμός των ανδρών αυτής της υπο-ομάδας ήταν ιδιαιτέρως μικρός.
Πηγή =
Garin MC, Arnold AM, Lee JS, Robbins J, Cappola AR. Subclinical Thyroid Dysfunction and Hip Fracture and Bone Mineral Density in Older Adults: The Cardiovascular Health Study. J Clin Endocrinol Metab. 2014 May 30:jc20141051. [Epub ahead of print]