Είναι γνωστό ότι τα διουρητικά που λαμβάνουμε για τον έλεγχο της υπέρτασης,  μπορούν και επηρεάζουν αρνητικά την οστική μάζα. Τα μεν διουρητικά της αγκύλης με το να προκαλούν υπερασβεστιουρία, οι δε θειαζίδες, με το να προκαλούν υπονατριαιμία,  παρ’ όλο που είναι γνωστό ότι αναστέλλουν την υπερασβεστιουρία. Η σύνδεση αυτή των διουρητικών με την οστεοπόρωση και ιδιαίτερα με τα σπονδυλικά οστεοπορωτικά κατάγματα έχει μελετηθεί μεν, αλλά σε ελάχιστες και όχι προοπτικές μελέτες.

Πρόσφατα ερευνητές μελέτησαν την σύνδεση των σπονδυλικών καταγμάτων με τα διουρητικά σε 55.780 γυναίκες, 55 έως 82 ετών, για τέσσερα χρόνια,  στα πλαίσια της Nurses' Health Study.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι οι μεν θειαζίδες αυξάνουν τον σχετικό κίνδυνο κατά 1.47 ενώ τα διουρητικά της αγκύλης κατά 1.59.

Συνεπώς θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν χορηγούμε διουρητικά για την θεραπεία της υπέρτασης σε γυναίκες με οστεοπόρωση είτε με σοβαρή οστεοπενία.